揸：ซื้อ (มาจากภาษากวางตง)

揸 (Zhā) หมายถึง การซื้อในตลาดสกุลเงินต่างประเทศ ซึ่งเป็นคำที่มาจากภาษาแต้จิ๋ว。

沽：ขาย (มาจากภาษากวางตง)

沽 (Gū) หมายถึง การขายในตลาดสกุลเงิน ซึ่งการใช้คำนี้เป็นที่นิยมในภาษากวางตง。

ตำแหน่งการซื้อขาย (POSITION)

ตำแหน่งการซื้อขาย หมายถึง ข้อตกลงในตลาดที่ผู้ซื้อขายสัญญาในการซื้อขายสัญญาแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ โดยผู้ที่ซื้อสัญญาจะถือว่าเป็น "ผู้ซื้อ" และคาดการณ์ว่าราคาจะสูงขึ้น ส่วนผู้ที่ขายสัญญาจะถือว่าเป็น "ผู้ขาย" ซึ่งหวังว่าราคาจะลดลง。

ผู้ขาย (SHORT)

ผู้ขาย (SHORT) หมายถึง การคาดการณ์ว่าราคาของตลาดเงินตราจะลดลง โดยผู้ขายจะขายสกุลเงินตามราคาตลาดและรอให้ราคาลดลงก่อนที่จะซื้อคืน เพื่อรับกำไรจากส่วนต่างระหว่างราคาซื้อแพงและขายถูก ซึ่งวิธีนี้ถือว่าเป็นการขายก่อนแล้วจึงซื้อ (การใช้มาร์จิ้นจะนำมาประยุกต์ใช้)。

ผู้ซื้อ (LONG)

ผู้ซื้อ (LONG) หมายถึง ผู้ค้าที่คาดการณ์ว่าราคาของตลาดเงินตราจะสูงขึ้น โดยซื้อสกุลเงินในราคาปัจจุบัน และรอให้ราคาสูงขึ้นก่อนที่จะขายเพื่อทำกำไร วิธีนี้ถือว่าเป็นการซื้อก่อนแล้วจึงขาย ซึ่งตรงข้ามกับผู้ขาย。

การปิดตำแหน่ง (Liquidation)

การปิดตำแหน่ง หมายถึง การทำการซื้อ (ขาย) สกุลเงินที่ตรงกันเพื่อปิดตำแหน่งที่ได้ซื้อ (ขาย) ไว้ก่อนหน้านี้。

มาร์จิ้น (MARGIN)

มาร์จิ้น หมายถึง เงินประกันการปฏิบัติตามสัญญาและเป็นการรับประกันการขาดทุน ซึ่งจะอยู่ที่ประมาณ 0.5% (200 เท่า) ถึง 5% (20 เท่า) ของมูลค่าการซื้อขาย โดยจะคืนเงินให้เมื่อผู้ใช้บริการปฏิบัติตามเงื่อนไข หากมีการขาดทุนจะมีการหักจากมาร์จิ้นที่ชำระไว้。

ความผันผวน

หมายถึง ความแตกต่างของราคาที่สกุลเงินเปลี่ยนแปลงภายในหนึ่งวัน。

ความผันผวนต่ำ

คือตลาดที่มีการเคลื่อนไหวของราคาอยู่ในช่วง 30 ถึง 50 จุด。

ช่วง

หมายถึง ความเคลื่อนไหวของราคาของสกุลเงินภายในช่วงเวลาหนึ่ง。

ตำแหน่ง

หมายถึง พิกัดระดับราคาในตลาด。

ระดับบนและระดับล่าง

หมายถึง จุดราคาที่ตั้งเป้า (จุดราคาด้านบนเรียกว่า "จุดต้าน" ส่วนจุดราคาด้านล่างเรียกว่า "จุดสนับสนุน")。

จุดต่ำสุด

หมายถึง จุดสนับสนุนสำคัญที่อยู่ระดับราคาด้านล่าง。