ความเข้าใจผิดที่ 1: ผลกระทบจากการจัดการ

ในทฤษฎีการเงินพฤติกรรมตะวันตก มีปรากฏการณ์จิตวิทยาการลงทุนที่เรียกว่า “ผลกระทบจากการจัดการ” นักลงทุนฟอเร็กซ์มักมีแนวโน้มที่จะทำการขายทำกำไรจากตำแหน่งที่ได้กำไรและถือครองตำแหน่งที่ขาดทุน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ระยะเวลาที่ถือครองตำแหน่งที่ได้กำไรนั้นสั้นเกินไป ขณะที่ใช้เวลาถือครองตำแหน่งที่ขาดทุนยาวนานเกินไป "การวิ่งหนีทั้งหมดเป็นม้าเซราฟ และการถือครองทั้งหมดคือขยะ" ซึ่งเป็นปัญหาที่นักลงทุนส่วนใหญ่ประสบกัน.

ความเข้าใจผิดที่ 2: แนวคิดที่ตายตัว

"ตลาดมีวงรอบของตัวเอง ช่วงหนึ่งของการขึ้นตามด้วยการลง และช่วงหนึ่งที่ลงตามด้วยการขึ้น ประสบการณ์ที่ประสบความสำเร็จเมื่อวานนี้อาจกลายเป็นบทเรียนที่ล้มเหลวในการลงทุนในอนาคต; และบทเรียนที่ล้มเหลวเมื่อวานนี้อาจเป็นกลยุทธ์ในการทำเงินที่ดีที่สุดในอนาคต."

ความเข้าใจผิดที่ 3: การเบี่ยงเบนทางปัญญา

นักลงทุนใหม่มักมีความคาดหวังในผลตอบแทนจากการลงทุนสูง แต่ประเมินความเสี่ยงในตลาดต่ำเกินไป ขณะที่นักลงทุนที่มีประสบการณ์มักมีการเบี่ยงเบนทางปัญญา ซึ่งพวกเขาจะพึ่งพาประสบการณ์ที่ผ่านมาเกินไปและมองข้ามความเปลี่ยนแปลงใหม่ในตลาด ตัวอย่างเช่น หากพวกเขาพบว่าพื้นฐานและกราฟิกของคู่สกุลเงินหนึ่งคล้ายกับคู่สกุลเงินอื่นในช่วงที่ผ่านมา พวกเขาอาจคิดว่าคู่สกุลเงินนี้ก็จะทำตามแนวทางเดิม แต่ความเป็นจริงอาจแตกต่างกันมาก.

ความเข้าใจผิดที่ 4: ความชอบในการให้เหตุผล

พวกเขามักจะถือว่าความสำเร็จในการทำธุรกรรมเป็นผลมาจากความสามารถของตนเอง และไม่เห็นว่าตลาดและสิ่งแวดล้อมเป็นโอกาสในการทำเงิน; ขณะที่ล้มเหลวมักจะตำหนิเหตุปัจจัยภายนอกและหาเหตุผลจากที่อื่น ทำให้พวกเขาประเมินความสามารถในการทำเงินของตนเองสูงเกินไป และเกิดความมั่นใจมากเกินไป จึงทำการซื้อขายบ่อยครั้ง.

ความเข้าใจผิดที่ 5: เรียนรู้ที่จะถือว่าเป็นศูนย์

มีนักลงทุนฟอเร็กซ์เพียงไม่กี่คนที่สัมผัสถึงความเพลิดเพลินจากการไม่มีตำแหน่งมากนัก โดยส่วนใหญ่แล้ว นักลงทุนจะต้องมีตำแหน่งในมือหรือในบัญชีเสมอ ในบางครั้งการไม่มีตำแหน่งอาจเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด ในวอลล์สตรีทมีคำกล่าวโบราณว่า "ตลาดถูกขับเคลื่อนด้วยสองพลัง: ความโลภและความกลัว". จริง ๆ แล้ว ความโลภไม่ใช่ปัญหา เพราะความโลภหรือไม่โลภนั้นเป็นการตัดสินใจหลังเกิดเหตุการณ์แล้ว ขณะที่ความกลัวเป็นอารมณ์พื้นฐานในตลาดและรวมถึงความโลภด้วย.

การต่อสู้ทางจิตใจ

รองศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยการเงินกลาง, เวินซือทง เชื่อว่าการลงทุนเป็นการเพิ่มมูลค่าของสินทรัพย์ที่มีอยู่ โดยที่การได้หรือเสียอยู่ในใจ การกระทำของจิตใจในการลงทุนมีผลอย่างมาก กลไกการสร้างราคานั้นกำหนดไว้ว่าเมื่ออุปทานมากเกินไป ราคาจะลดลง; และเมื่อต้องการมากกว่าที่มี ราคาจะเพิ่มขึ้น.

สรุป

ในการลงทุนจริง นักลงทุนมืออาชีพและนักลงทุนที่ไม่มืออาชีพมักวิเคราะห์ตลาดไม่ตรงกัน การเปลี่ยนแปลงของราคาเป็นสิ่งที่ปกติ แต่ประสบการณ์ของนักลงทุนในความเปลี่ยนแปลงของราคาจะกระตุ้นการตัดสินใจ เนื่องจากเป็นเศรษฐกิจเสมือน ราคาจึงมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก และมูลค่าของสินทรัพย์ทางการเงินนั้นยากที่จะประเมินอย่างแม่นยำ ซึ่งทำให้เกิดสถานการณ์การเก็งกำไร.